สายฝน...พร่างพราว
บันทึกของความสุข...
หยดน้ำที่พร่างพราวจากผืนฟ้า...
หลายวันมานี้ ที่ฝนตกตลอดทั้งวันทั้งคืน ตกๆหยุดๆ ซึ่งแน่นอนว่าสร้างความรำคาญใจ ให้หลายๆคน รวมทั้งเราด้วย....
ฤดูฝน...
ฤดูที่ฉันเกลียด...ความวุ่นวายบนท้องถนน ความเฉอะแฉะ สัตว์ตัวเล็กตัวน้อย...(ไม่ค่อยถูกกับสัตว์เลื้อยคลานซักเท่าไร) เอาเป็นว่าเป็นฤดูที่ไม่ชอบเอาเสียเลย...อยากจะผ่านมันไปเร็วๆ รอคอยฤดูหนาว
แต่พอมองกลับกัน...
ฤดูฝนนั้นถึงเปียกฝนบ้างนิดหน่อย...ก็ไม่ร้อนนะ
ฤดูฝนนั้นถึงจะวุ่นวาย...แต่ก็มีความสงบนะ นั่งมองหยาดน้ำฝนร่วงหล่นกระทบใบไม้...
ฤดูฝนนั้นถึงจะรถติด เดินทางมาทำงานยากลำบาก...แต่งานของเรากลับเป็นวันที่สบายมาก...(นี่ก็แล้วแต่ที่ทำงานของแต่ละคนนะ)
ได้เห็นเด็กตัวเล็กๆ ใส่เสื้อกันฝนลายน่ารัก วิ่งเล่นกลางสายฝน
เดินอย่างระมัดระวัง กว่าทุกๆวัน เพราะต้องระวังน้ำฝนดีดใส่ชุดทำงาน
ได้แบ่งปันร่มกับเพื่อน กันสายฝนที่สาดเข้ามา...ได้เห็นน้ำใจของมนุษย์
ได้เห็นคู่รัก เดินประคองกัน ภายใต้ร่มคันเล็กๆ
ได้เห็นคุณตาถือร่มมารอรับภรรยาลงจากรถโดยสาร
ฤดูฝนตอนนี้...ไม่ได้ทำให้หงุดหงิดใจเลย...
พอหยุดนิ่งมองไปรอบๆตัวเรา...โลกมันไม่ได้หมุนไปเร็วดั่งใจเราคิด เพียงหยุดมองมันชั่วครู่
ก็สามารถเห็นสิ่งดีๆรอบๆตัวเราได้ อยู่ที่มุมมองของเราเอง...
เดี๋ยวนี้จึงเปลี่ยนความคิด กับสายฝนที่เคยคิดว่าช่างน่าเบื่อหน่าย...พอได้มองตรงกันข้าม
ฤดูฝนช่างน่าตื่นเต้น...สงบ...สวยงาม...และหนาว (คงต้องหาคนกอดแล้ว)
ขณะที่เขียนบันทึกนี้ ฝนก็ยังคงตกพรำๆริมขอบหน้าต่าง เม็ดฝนกระทบกระจก สะท้อนแสงไฟ...
ตอนนี้กลายเป็นว่า ชอบมองสายฝนที่ตกลงมาซะแล้ว...ทำให้คิดถึงความสุข...
บางคนบอกว่าฤดูฝนทำให้คิดถึงความเหงา คิดถึงความรักครั้งเก่า...
แต่เราคิดถึงหนังสือดีๆซักเล่ม กาแฟอุ่นๆ ที่นั่งดีๆ ใกล้หน้าต่างกระจก
และปล่อยใจให้ล่องลอยไป...มองหาความสุขสงบในความวุ่นวาย...
เขียนบล็อคเพื่อมาเวิ่นเว้อถึงความคิดของตัวเองอย่างเดียวเลย จากแต่ก่อนชอบเขียนบันทึก
เปลี่ยนมาเขียนบล็อคบ้าง ลดการซื้อไดอารี่ ที่เขียนไม่เคยจบซะที พอได้เล่มใหม่ ก็ลืมเก่าซะล่ะ
เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ และจะทำตามคุณมาริเอะ อย่างเคร่งครัด เพราะฉะนั้น จะไม่ซื้อของที่ไม่จำเป็น เพื่อเอาไปทิ้งเด็ดขาด...(ตัดสินใจเด็ดขาดมาก..ฮ่าๆๆ) ไม่อยากจะนับว่าปีนี้ซื้อไปกี่เล่ม รวมกันเป็นเงินเท่าไร เพราะเราจะไม่ยึดติดกับอดีตค่ะ...(กลัวรับไม่ได้)
อันที่จริงประทับใจกับหนังสือจัดบ้านมาก ซึ่งชื่อหนังสือยาวมาก เราเลยเรียก"หนังสือจัดบ้าน"
และจะเขียนบันทึก อวยอย่างเต็มที่เลย ต้องขอเวลาเรียบเรียง...และแน่นอนต้องขอบคุณคนแนะนำ...
ตั้งชื่อบันทึกนี้ ว่าบันทึกของความสุข เพราะเราต้องการมีความสุข มองเห็นความสุข เรื่องเศร้าเรื่องเสียใจก็เคยเขียนลงไดอารี่ส่วนตัวมามาก ซึ่งเราคิดผิดค่ะ ความเศร้า เราไม่สมควรเขียนลงไป นั่นทำให้เรายึดติดกับอดีตที่เราไม่อยากจดจำ เราเขียนมัน กลับมาอ่าน เราก็เศร้าอีกนั่นแหละ (ตอนนี้ทิ้งไปหมดแล้ว) จงเขียนความสุข แล้วเราจะมีความสุข ถึงเจอวันที่เศร้า เราก็จะได้ความสุขจากมัน...
เขียนบันทึก ทำให้เราได้คุยกับตัวเอง ตรวจสอบสภาพจิตใจของตัวเอง ทบทวนความคิด
ความรู้สึก รับรู้ และทำความเข้าใจ...
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น